Work and Village

Orda bir köy var uzakta. Gitmesek de görmesek de… Hoop! dur dur bu şarkı bize uygun değil. Şehir merkezine gayet yakın, hatta artık mahalle olarak nitelendirilen ve sürekli gittiğimiz bir köyümüz var. Apartmanda sıkışmış ruhlarımızı özgürleştirmek için birebir.

Şehirden, trafikten, işten, gürültüden bunaldığınız zaman, kaçamak yapmak için ideal bir yer burası. Bu hafta sonumu da köyde geçirdim ve bu güzel anlarımdan, kendi çektiğim fotoğraflarla, size eğlenceli bir yazı hazırlamak istedim.

Küçük ama giderek büyüyen, merkezinde tek minareli camisi ve kahvesi olan, herkesin birbirine selam verdiği bir köy. Çok klasik oldu değil mi?, ama cidden öyle. Annem ve babam da aynı köyde doğmuşlar. Birbirlerini düğünlerde görüp, aşık olup mektuplaşmışlar ve mutlu son. Sonuç olarak tek bir köyümüz var. Bir de ufak bahçemiz.

Emekliye ayrılan babam için burası cennet adeta. Birkaç senedir hayatının vazgeçilmezi haline geldi.  Biz de düzenli olarak giderek bu huzuru yaşıyoruz. Sabah uyandığınızda ilk duyduğunuz ses guguk kuşlarıysa, bundan daha ne huzurlu olabilir yahu?

Bugünlerde çoğunluğun unuttuğu eski adetleri, burada yapmaya çalışıyoruz. Yaz ayları, hep kışa hazırlık olarak geçer. Kışlık tarhana, erişte, salça hazırlarız hep beraber. Hep beraber diyorum çünkü bunu cümbür cemaat yaparız. O kadın işi, bu erkek işi diye de ayırmayız. Mesela ben iyi hamur açamasam da ince ince erişte kesmekte üzerime yoktur :)

Bahçeyle uğraşmak yorucu olsa da vazgeçilmez adeta. Birikmiş tüm sinir stres orada gidiyor. Yaza girmeden, fasulye, biber, domates, salatalık, mısır, kabak ekmiştik. Düzenli sulama, gübreleme ve ot yolma gibi uğraşları çektikten sonra mahsulleri toplama zamanı geldi artık.

Bu hafta sonu da görevimiz buydu. Aldık elimize leğenleri, herkes bir karığın başına geçti. Benim yardımcım da 6 yaşındaki yeğenimdi. Mickey Mouse ’lu hırkasıyla bana leğeni tuttu ve Despacito söylerek sona doğru ilerledik. Bir leğen barbunya topladık beraber. Arada, “böcek var!” diye korkutup, kaçmasına neden olsam da o benim en iyi yardımcım :) Bu da onun için yapılmış mini salıncak, çok özeniyorum çok...

Bu sırada hava bir kapattı ama görmeniz gerek. Üstüne bi de yağmur. Maaile verandanın altında bekledik. Yağmur dinip, bahçeye geri döndüğümüzde ise salyangozlar “Mekanın sahibi geri geldi” diyerek ortaya çıkmışlardı. Kesinlikle çok sevimli canlılar.

Vakit ilerledikçe bahçedeki olgunlaşmış tüm sebzeler dikkatlice toplandı. Toplamak tek iş değil tabi ki, onları kış için hazırlamakta sıra.

Biberlerin kurutulması için hazırlanmaları gerekiyordu. İğne ve iplikle bir güzel sıraya dizdi annem onları. Ardından açıklık bir alana asılarak, kuruyana kadar kızgın güneşe emanet edildiler. Barbunyalar da özenle kabuklarında ayıklanarak, poşetlenip kış için buzdolabına konuldu.

Bir de tavuklarımızdan bahsedeyim size. İkinci uğraşımız da onlar. Yaklaşık 30 taneler ve düzenli yumurtluyorlar. Akşam üstü oturup, onları izlemek çok eğlenceli. Organik köy yumurtası isteyenlere duyurulur ;)

İnsan şehirden sıkıldıkça kendini köye atmak istiyor. Etrafı binalarla çevrilmemiş bir bahçe, çıplak ayak basabileceği bir toprak ve temiz havasıyla herkesin ihtiyacı bana göre. Hala bir köyümüz olduğu için şanslı hissediyorum.