Ağaç Ev Sohbetleri #159

 

Ağaç Ev Sohbetleri'nin 159. haftasından merhaba. Bu hafta Distopya temalı bir konu aklıma geldi ve sizlerden nasıl fikirler geleceğini merak edip Ağaç Ev’de tartışmak istedim. İşte sorumuz geliyor:

 

“Sizce dünyadaki yaşam nasıl sona erecek?”

 

Bu sorunun cevabını düşünürken zihnimde bazı senaryolar canlandı. Ardından bir hikaye yazarak bu soruyu cevaplamak istedim. İlk defa hikaye yazmayı denedim ve sizlerle paylaştığım için çok heyecanlıyım. Yorumlarda olumlu veya olumsuz eleştirilerinizi okumayı çok isterim.

Yıl 2052

Geçen hafta şans eseri bulduğum pet şişeyi elimde sımsıkı tutarak, çalışan son su kuyusu önünde sırada bekliyorum. Buralarda bir su kuyusu olduğu haberini aldığımdan beri yollardaydım. Son zamanlarda su bulmak giderek zorlaştı. Su kuyusu çok büyük bir güvenlikle korunuyor. Herkes bu kuyunun şu an dünyadaki en değerli şey olduğunun farkında. Bu topraklara vardığımda, onca felaketten sonra hayatta kalmayı başarmış bir avuç insanla karşılaştım. Sıcaklık 45 derecenin altına inmiyor. Tam 2 yıldır yağmur yağdığını görmedim. Zamanında balık tuttuğumuz göller devasa çukurlara dönüştü. Bu kuyunun da kuruması yakındır. Sonrasında ne yapacağımı bilmiyorum. Ne yazık ki artık uzun vadeli planlar yapılmıyor bu dünyada. Giderek kaçınılmaz sona yaklaşıyoruz. Eski günleri düşünmek artık bir işkence benim için. Derin bir nefes almayı, ciğerlerimi temiz hava ile doldurmayı özledim. Üzerinde koşturduğumuz çimenler, gölgesi olan ağaçlar yok artık.  En son ne zaman temiz bir suyla duş aldım hatırlamıyorum. Bunları düşünmek bana acı veriyor. Çünkü o günleri geri döndüremiyorum. Peki nasıl bu noktaya geldik?

 

*  *  *

İlk olarak petrol tükendi. Herkes yenilenebilir enerji kaynaklarının fosil yakıtların yerini dolduracağına inanıyordu ama bunun koca bir yalan olduğu çok geçmeden ortaya çıktı. Enerji ihtiyacı karşılanamaz oldu. Çok uzun süren elektrik kesintileri meydana geldi. Gıda tedariki tüm dünyada imkânsız hale geldi. Ardından kuraklık haberleri duyulmaya başlandı. Bu durum çok büyük bir küresel göçe neden oldu. Afrika, Orta Doğu ve Asya’dan milyarlarca insan Batı’ya doğru harekete geçti. Tarihin en büyük toplu ölümleri meydana geldi. Dünya nüfusu yarı yarıya azalmıştı. Küresel açlık ve hızla tükenen su kaynakları insanlığı büyük bir çıkmaza sürüklüyordu. Her yerde su kuyusu sondajları yapıldı. Ama çoğu kuyu boş çıktı. Denizlerdeki tuzlu suyu içme suyuna dönüştürme çalışmaları yapıldı. Ancak deniz suyunu filtrelemede başarısız olduk. Bundan kaynaklı salgın hastalıklar yayıldı. Üstüne üstlük deniz yaşamını tehlikeye attık. Projeler iptal edildi. Su, sadece zenginlerin sahip olabileceği bir şey haline dönüştü.

Çok geçmeden inanılmaz bir olay oldu ve Birleşmiş Milletler tarafından çok fazla su gerektirdiği sebebiyle tarım ve hayvancılık faaliyetleri yasaklandı. Argümanları 1 kg buğday yetiştirme için 1000 litre su, 1 kg et için ise 15000 litre su harcanmasıydı. Tarlalar yakıldı, hayvanlar katledildi. Dünyada bir tek canlı tavuk bile kalmadı. Tohumlar, dünya daha iyi hale geldiğinde yeniden ekilmek üzere Norveç’teki depolara saklandı. İnsanlığın gıda ihtiyacını teknoloji harikası tabletlerden karşılamayı planladılar. Yemek yerine 3 öğün tablet yutuyorduk. İlk başta herkes isyan etse de bu durumu kabullenmek çok hızlı oldu. Adeta bir bilim kurgu filmi içindeydik. Tablet gıdalar yutup sadece enerji üretimi için çalışıyorduk. Geri kalan her işi yapay zeka ve robotlar hallediyordu. Mesleklerin çoğu anlamını yitirdi. 

*  *  *

Cebimde son kullanma tarihi geçmiş 4 adet tablet kaldı. Bunları oldukça gizli saklıyorum. Yerlerde birkaç hamamböceği gördüm. Bunlar dünyanın sonuna dek yaşamayı başarmış ve bizden sonra da yaşamlarını sürdürecek mükemmel canlılar. Uzunca bir süredir insanoğlunun besin ihtiyacını hamamböcekleri karşılıyor. Birkaç kişiyi hamamböceği yakalayıp karnını doyurmaya çalışırken gördüm. Sıranın kenarında birçok ceset var, bunlar daha fazla bu ızdıraba dayanamayan insanlar. Hepsi dünyanın sonunda bir bir ölüyor. İlk ceset gördüğüm anı hatırlıyorum da dayanamayıp kusmuştum. Şimdi bu bedenleri ayağımla ittirip, sırada öne geçmeye çalışıyorum. Hayat insanı hiç beklemediği bir yaratığa dönüştürüyor. Her ne kadar benim için hayati olsa da su sırasında beklemenin çok sıkıcı olduğunu söyleyebilirim.  Eskiden olsa telefonumdan internete bağlanır ve biraz olsun eğlenirdim. Ancak bundan uzun bir zaman önce  internet ve uydu servisleri çöktü. İnanmayacaksınız ama buna Elon Musk sebep oldu. Mars’a gitme planı tüm dünyaya çok kötü bir darbe vurdu.

 

*  *  *

Uzun zamandır Elon Musk önderliğinde Mars’ta koloni kurma hayalleri olan milyoner takımı vardı. Artık bu dünyanın yaşanılmaz olduğunu kabul edip tüm hazırlıklarını Mars üzerine yapmaya başladılar. Mars’ta bir yaşam kurulma hayali insanlara çok cazip geldi. Yeni yaşama umudumuz bu olabilirdi. En sonunda güzel haberi bizimle paylaştılar. Mars yaşama elverişliydi ve Dünya’dan katbekat su kaynağına sahipti. Bu haberin hemen ardından bu zamana kadar yapılmış en büyük uzay mekiğini inşa ettiler. Bu mekik, toplam 1000 kişi ve yaşam için gerekli tüm malzemeler ile birlikte Mars’ta yeni bir medeniyet kurmak üzere Dünya’yı terk edecekti. Herkes çok heyecanlıydı. Ancak işler hiç de istenildiği gibi olmadı. Space-X tarafından geliştirilen uzay mekiği atmosferden çıktığı gibi şiddetli bir şekilde patladı. Bu patlama o kadar şiddetliydi ki Dünya çevresindeki uydularda geri döndürülemez hasarlara yol açtı. Bir anda tüm anten sinyalleri kesildi. İnternet başta olmak üzere, radyo frekansları ve alıştığımız teknolojiye dair her şey yok oldu. Medeniyetimiz 200 yıl geriye gitmişti. Sil baştan başlamak zorundaydık ama siyasiler önceliği silahlara verdiler.

*  *  *

Sırada beklemeye başlayalı 3 saat oldu ama önümde hala birkaç kişi daha var. Bu gaz maskesiyle de nefes almak oldukça güç. Atmosferdeki hava inanılmaz kirli ve zehirleyici etkiye sahip. Bu zamanda dışarı çıkmak istiyorsanız maske takmanız gerekiyor. 2020 pandemisinden sonra bir daha asla maske takmayacağımızı düşünmüştüm. Ama bir savaşın çıkacağını hayal etmemiştim. Bu dünyayı yönetenler elimizde kalan son su kaynaklarını paylaşmak yerine birbirlerine saldırmayı tercih ettiler. Hâlbuki savaşın hiçbir kazananı olmayacağını bilmeleri gerekirdi. Öldürücü silahlar acımasız liderlerle buluşunca dünyanın tüm temiz havası yok oldu. Artık maskesiz nefes almak imkansız hale geldi.

 

*  *  *

Nüfusunun ihtiyacını karşılayamayan Çin, Amerika’daki su kaynaklarını elde etmek için kıtalararası balistik füze göndererek savaşın fitilini ateşledi. Amerika’nın buna karşılığı ise tıpkı II. Dünya Savaşı’ndaki gibi ölümcül oldu. Daha sonra tüm dünya adeta birbirine girdi. İnsanlık tarihinin en ölümcül savaşı oldu bu. Tek amaç yeryüzünde sayılı kalan su kaynaklarına sahip olmaktı. Dünyadaki tüm bulutların üstünden bombalar geçiyordu sanki. Nükleer güç kullanmaktan bile çekinmediler. Daha sonra tüm o bulutlar kapkara oldu. Tarihte hiç eşi görülmemiş yangınlar çıktı. Zaten o yıllardan sonra bir daha hiç ağaç yetişmedi topraklarımızda. Günlerce üstümüze kül yağdı. Aşırı radyasyon geride kalan son şehirleri de yok etti. Hayatta kalmayı başaran insanlar sığınaklarda yaşamaya başladı. Aramızda savaşı başlatan siyasiler ve elit tabakanın zengin insanları da vardı. Paranın ve siyasi gücün hiç öneminin olmadığı bir zamanda yaşıyorduk artık. Sığınaklar ilk başta oldukça güvenli gelmişti. Ancak evren bizi cezalandırmaya niyetliydi. Ardı arkasına birçok deprem meydana geldi. İnsanlar gün yüzü görmeden toprak altında kaldı. Benim de aralarında bulunduğum az sayıdaki kurtulanlar ise büyük bir çaresizlik içindeydi. Güvenli alanlara kaçmaya çalıştık. Sığınaklar cesetlerle dolmuştu. Su sıkıntımız hala devam ediyordu.  Yaşamak isteyen son insanlar gaz maskesini takıp yeryüzüne geri çıktı.

Herkes dünyanın sonu geldiğini düşünüyordu. Bu savaştan sonra ülke ve millet kavramı kalmadı. Din, adalet ve ahlak kavramları yok oldu. Yamyamlık yaygın hale geldi. Düzen kaybolmuştu. Ta ki Tanrının Bekçileri ortaya çıkana kadar. Onlar bir kurtarıcı Mesih'in yeryüzüne geri geleceğine inanıyordu. Kendilerini kurtarıcı gelene kadar yeryüzündeki düzeni sağlayıcı elçiler ilan ettiler. Silahlandılar, aşırılık yapanları cezalandırdılar ve en önemlisi su kuyularının güvenliği sağladılar. 

*  *  *

En sonunda suyumu doldurabildim. Anladığım kadarıyla günlük 1 litre su hakkım var. Uzun zaman sonra su içebilmek harika, bu yüzden kendimi çok şanslı hissediyorum. Ama çevremde bunu kutlayabileceğim hiç kimse kalmadı. İnsanlar artık birbirleriyle konuşmuyor, eğlenmiyor. Daha fazla acı çekmek istemeyenler intihar ediyor. Geriye kalanların hayatta kalmak için farklı amaçları var. Bazıları dünyada yaşayan son insan olmak istiyor. Bazıları hala bir kurtarıcının mucizelerle birlikte geleceğini ve eskisi gibi yaşanılır bir dünyaya kavuşacağına inanıyor. Peki ben neden yaşamak istiyorum? Sanırım bu hayale ben de inanıyorum. Bir kurtarıcı geldiğinde ona çok geç kaldığını söylemek için  yaşama isteğimi canlı tutuyorum. Ne olursa olsun bizler yaşayan son insanlarız. Bu dünyanın yerle bir olduğunu görmüş son insanlar... 

Bulunduğum bölgede yaklaşık 250 kişinin yaşadığını düşünüyorum. Artık dünyadaki en kalabalık şehirlerin nüfusu 30 yıl önceki bir sokağın nüfusuyla denk. Tahmine göre dünyada hepi topu 4000 kişi hayatta kaldı. Bulunduğum şehir dışında 3 farklı yerde daha yaşayan insanlar olduğunu duymuştum. Bu bölgeler son su kuyularının olduğu yerler. Sanırım bu kuyular kuruduktan sonra insanlığın da sonu gelmiş olacak ve görkemli medeniyetimiz hak ettiği şekilde, sefalet içinde sona erecek.