Z Raporu #01

Blogum için yeni bir karar aldım ve günlük tarzında içimdekileri paylaşacağım, başımdan geçenleri anlatacağım samimi yazılar yazmayı düşündüm. Ama bunu her gün yaparak sizi sıkmayı istemedim :) Haftada bir kere (belki ilerde sıklaşır) paylaşacağım yazılarla, size o hafta neler yaşadığımı anlatmak istiyorum, umarım ilginizi çeker :) Bu yazı serisine bir de isim bulayım diye düşündüm ve aklıma direkt Z Raporu geldi (Aynı adı taşıyan Ali Lidar kitabı vardır, mutlaka okuyun).

Z Raporu: Gün sonu alınan kapanış raporu.

Gün sonu olmasa da haftalık kapanış raporumu kaleme alacağım bir yazı serisine başlıyorum:

Öncelikle İlham Mimi’ nin geri dönüşlerine değineyim. Fikrini paylaşan ya da sadece okuyan kısaca herkese çok teşekkürler. Özellikle hayat mottolarınızla bana çok ilham verdiniz. Hayat ona nerden baktığımıza göre şekilleniyor ve ben bakış açımı azıcık değiştirdiğimde gördüm ki sevdiğim, şükrettiğim birçok şey var. Mimden geriye tazelenen umutlar, geri gelen heyecan ve Zeynep Hanımdan bu söz kaldı: "Umut hiç bitmeyen bahar mevsimidir, içinde kar da yağar, fırtına da kopar. Ancak çiçekler açmaya hep devam eder."

Dönelim yeniden hayatımıza… Okullar açıldı. Endüstri Mühendisliği yüksek lisans öğrencisiyim. Geçen seneki mezuniyetimin ardından direkt yükseğe de başlama kararı almıştım.  Okul içerisindeki Teknoparkta çalıştığım için gidip gelmek çok kolaylık oldu, sağolsun patronum da her türlü anlayışı gösterdi. Salı günü 2 dersim var sadece ve bunlar son derslerim. Nasipse Ocak ayında tez dönemine geçmeyi umuyorum. Öğrencilik hala devam ediyor yani. Sınıflar, ödev ve sınavlardan sıkılsam da bazen iş temposuna 1 günlük mola oluyor diye sevmeden edemiyorum :)

İş hayatı da devam ediyor tabi. Tipik bir Endüstri Mühendisliği eğitimi çok fazla bilgisayar bilgisi içermiyor. Dolayısıyla bu konuda biraz eksik mezun oldum. Ancak şansıma bir yazılım şirketinde işe başladım. Burada geliştirmem gereken şeyin kodlama yeteneği olduğuna karar verdim ve bunun için çalışıyorum. Yeni şeyler öğrenmek heyecan verici olsa da zor olduğu tartışılmaz. Yine de pes etmek yok, güzel şeyler emek vermeden gerçekleşmiyor.

Onun dışında azcık da balığımdan bahsedeyim. Aslında balıklarımdan bahsetmek isterdim ancak bir hastalık kırdı geçirdi tüm akvaryumu. 30 küsur balıktan kala kala 1 tane kaldı. Şimdi aynı cinsten bulup yanına koyamıyorum da. Tek başına yaşamak kaderi oldu resmen bu balığın. Üzülüyorum bazen onun adına. Zaten evde hayvan beslemek benim için hep bir paradoks. Onları doğal ortamında koparıp eve hapsetmek çok üzücü. Ama pet shoplardaki perişan hallerini görüp, ben daha iyi bakarım diye alası geliyor insanın. Sen aldıkça onlar daha çok hayvan getiriyorlar, böyle bir döngü işte. Sahiplenmek ise ayrı. Zaten hayatımda sadece balık besledim, şimdi de son kalan emanete en iyi şekilde bakmaya çalışıyorum.

Z Raporunun sonuna bir de şarkı yakışır diye düşündüm, bu hafta keşfettiğim bir şarkı hem de. Siz de henüz az dinlenilmiş, çok popüler olmamış şarkıları keşfedince mutlu oluyor musunuz? Bu hafta ben de böyle birini keşfederek mutlu oldum, Lin Pesto. 

Görece eski, popüler şarkıları kendince harika bir şekilde coverlıyor. Nostalji videolarla montajlanınca da harika bir iş çıkıyor ortaya. İşte bu şarkılardan biri sizin için geliyor; Haykıracak Nefesim Kalmasa Bile. 

Anlattıkça anlatası geliyor insanın, yazmak gerçekten rahatlatıyormuş. Ama sizi çok da sıkmak istemiyorum, umarım her hafta bu şekilde sizinle buluşabilirim. Vakit ayırıp okuduğunuz için teşekkürler :)